Nietzsche ile başlayan altı günlük yolculuğumun sonuna gelmiş bulunuyorum. Ve bu yolculukta kendi adıma çok ilerleme kaydettim. Altı çizilmedik yer bırakmadım doğrusu. Şunu söylemem gerekir ki bir solukta okunabilecek bir kitap değil, sindire sindire okumanızı tavsiye ederim.
Yeri geldi Nietzsche ile ağladım, yeri geldi cesaretlendim ama en çok onunla beraber kendi baca temizliğimi yaptım:) Yalnızlığın korkulacak bir şey olmadığını bilakis üstüne üstüne gitmeyi güçlenmemin kendi hiçliğimin derinlerinde olduğunu, kendi gerçeğimi kendimin bulacağını, acı çekerek gerçekleri göreceğimi, ve yaşadığım şeyleri aslında isteyince yok edebileceğimi çok çok iyi öğrendim. Sadece geriye kalan bunları bundan sonraki yaşamımda uygulamak.
Ve teşekkür ediyorum Nietzsche, fırtınalı ve çamurlu sulardan korkmuyorum. Öyle olmadı ben öyle olmasını istedim..
Amor fati!
"Yazgını seç, yazgını sev.."
